Ook bij ons in dit hoekje van West-Europa is geschiedenis een verhaal van geslaagde en gefaalde pogingen om telkens weer de chaos rondom ons wat te ordenen, tegen de achtergrond van krachten en fenomenen die zovele malen groter zijn dan wij, en die ons vaak zo nietig maken.
****
Geschiedenis is als statistiek: je kan er alles mee bewijzen. Vlaanderen gaat ongetwijfeld verder terug in de tijd dan België. Maar het Vlaanderen van toen is het Vlaanderen van nu niet - er zijn stukken van Brabant en Limburg bijgekomen, en stukjes zijn verloren gegaan aan Frankrijk en de Franstaligen in eigen land. Het echte hoogtepunt van het graafschap Vlaanderen viel trouwens in de veertiende eeuw, onder Bourgondische - wat we nu Frans zouden noemen - heerschappij. Misschien komt een historicus over een paar eeuwen tot de conclusie dat Vlaanderen een nieuw hoogtepunt bereikte onder de heerschappij van een Duitse dynastie: de van Saksen-Coburgs. Een enigszins virtuele heerschappij, dat wel, maar ook dat is in de geschiedenis geen uitzondering.
Rolf Falter - historicus, voormalig politiek journalist en enkele jaren lang adviseur en woordvoerder van liberale excellenties - onderneemt een nieuwe poging de vaderlandse geschiedenis uit de doeken te doen. Een zeer verdienstelijke poging, vind ik - deels dankzij mijn memorie dat er niet in slaagt jaartallen op te slaan en Karels en Filipsen uit elkaar te houden. Ik heb het immers al nog gelezen, onder andere in Marc Reynebeau's Een geschiedenis van België. Maar toch sta ik telkens weer te kijken van die hutsepot van oorlogen, verstandshuwelijken en dynastieke spielereien die tot het ontstaan van België heeft geleid. In het licht van de geschiedenis lijkt elke staatkundige constructie kunstmatig - of het nu het België van Di Rupo is of het Vlaanderen van De Wever.
België, een geschiedenis zonder land maakt mij vooral bewust van de nietigheid van ons landje, ontstaan uit toeval en als buffer tussen de groten. En vooral van het feit dat we vandaag de dag al een angstwekkend lange periode in vrede leven. Nooit hielden we zolang de wapens stil. Laten we hopen dat we het nog even zo houden.
Rolf Falter - historicus, voormalig politiek journalist en enkele jaren lang adviseur en woordvoerder van liberale excellenties - onderneemt een nieuwe poging de vaderlandse geschiedenis uit de doeken te doen. Een zeer verdienstelijke poging, vind ik - deels dankzij mijn memorie dat er niet in slaagt jaartallen op te slaan en Karels en Filipsen uit elkaar te houden. Ik heb het immers al nog gelezen, onder andere in Marc Reynebeau's Een geschiedenis van België. Maar toch sta ik telkens weer te kijken van die hutsepot van oorlogen, verstandshuwelijken en dynastieke spielereien die tot het ontstaan van België heeft geleid. In het licht van de geschiedenis lijkt elke staatkundige constructie kunstmatig - of het nu het België van Di Rupo is of het Vlaanderen van De Wever.
België, een geschiedenis zonder land maakt mij vooral bewust van de nietigheid van ons landje, ontstaan uit toeval en als buffer tussen de groten. En vooral van het feit dat we vandaag de dag al een angstwekkend lange periode in vrede leven. Nooit hielden we zolang de wapens stil. Laten we hopen dat we het nog even zo houden.
België, een geschiedenis zonder land van Rolf Falter verscheen bij De Bezige Bij Antwerpen in 2012.
461 blz, isbn 9789085423447
Geen opmerkingen:
Een reactie posten