Pagina's

20 januari 2013

Ian McEwan - Suikertand



'Maar goed, het idee van Suikertand is dat we ons eigen plan trekken, onafhankelijk van MI6 of de Amerikanen. Om er een romanschrijver bij te nemen was een latere ingeving, een gril van Peter. Persoonlijk vind ik het een vergissing - te onvoorspelbaar. Maar zo doen we het dus. De schrijver hoeft geen Koude-Oorlogfanaticus te zijn. Hoeft alleen maar sceptisch te staan tegenover utopieën in het Oosten of dreigende rampspoed in het Westen - je kent het wel.'

****

Ik denk dat iedere lezer wel zijn eigen moet-ik-kopen-auteurs heeft. Auteurs met een palmares dat teruggaat tot de jaren stillekes. Auteurs die blijven boeien, ook al gaan ze al meer dan dertig jaar mee. Ian McEwan is voor mij zo'n schrijver, al heb ik lang niet alles van 'm gelezen. Maar ik probeer wel bij te blijven, en dus las ik de laatste jaren Aan Chesil Beach en Solar. Nieuwste aanwinst is Suikertand, waarin ene Serena Frome voor het belang van het land een beginnende auteur versiert.

Serena werkt voor de Britse inlichtingendienst MI5. Het is begin jaren zeventig, en meer dan een kantoorjob zit er voor Serena niet in. Tot de top een project lanceert voor de ondersteuning van beginnende auteurs, die hopelijk iets anti-communistisch zullen schrijven. Veel geld is er niet mee gemoeid, dus mag Serena haar geluk beproeven in Operatie Suikertand. Helaas neemt ze de opdracht wat té serieus door verliefd te worden op haar protégé. En dus leeft ze met een dubbele leugen: haar geliefde weet niet van haar job; haar bazen weten niet van haar romance.

De sterkte van Suikertand schuilt vooral in de staart, die een echte aha-erlebnis teweegbrengt, maar het inkijkje in de wereld van de spionnen - en het leven tout court - anno 1970 is in feite niet minder boeiend. Ik blijf 'm volgen, onze McEwan.

Suikertand van Ian McEwan - oorspronkelijke titel Sweet Tooth - verscheen bij De Harmonie in 2012, vertaald uit het Engels door Rien Verhoef.
399 blz, isbn 9789076168449

Geen opmerkingen: