Ik was blij dat ik de vlam van mijn liefde in mijn hart kon koesteren en kon voeden met haar eigen vuur; ik was blij dat geen enkele van de gevoelens die werden opgewekt door Clara's niet-aflatende aanwezigheid in mijn gedachten aan kracht zou kunnen inboeten of verloren zou kunnen gaan.
***
Uitgeverij Athenaeum gunt de klassiekers uit de wereldliteratuur graag een nieuw leven. Meestal zijn het de gekende meesterwerken, maar af en toe zit er ook een vergeten roman tussen, zoals Fosca van legerofficier Iginio Tarchetti - reeds in 1869 op dertigjarige leeftijd overleden aan buiktyfus. Fosca is een van die boeken waarin een korte toelichting geen overbodige luxe is. Vertalers Yond Boeke en Patty Krone kwijten zich uitstekend van die taak. Zo kan je de driehoeksrelatie tussen officier Giorgio, zijn geliefde Clara en de ziekelijke Fosca toch een beetje plaatsen.
Het boek, samen met andere in de Scapigliatura-stroming, vormde een breuk met de christelijke, deugdzame romans van de negentiende eeuw. De overspelige relatie van de mooie Clara met Giorgio zal inderdaad in de goegemeente niet goed gevallen zijn, als er al over gesproken werd. Ook de doodzieke, vel-over-been-magere en afstotelijke Fosca schrikt niet terug voor een "affaire" met diezelfde Giorgio, zonder veel acht te slaan op haar neef, die verondersteld wordt haar eer te bewaken. Dat gaat gepaard met heel wat hartstochtelijke brieven, gekmakende wanhoop en een zo overweldigende liefde dat de arme vrouw ervan flauwvalt.
De zeden van de tijd doen de wenkbrauwen geamuseerd optrekken tijdens het lezen van Fosca. Zichzelf lichamelijk ziek maken door simpelweg lief te hebben, het is niet meer van deze tijd. Met net geen 225 pagina's biedt Fosca een wonderlijke blik op de geschiedenis, maar nóg meer pathetische hartenkreten zouden wellicht wat te veel van het goede zijn.
Het boek, samen met andere in de Scapigliatura-stroming, vormde een breuk met de christelijke, deugdzame romans van de negentiende eeuw. De overspelige relatie van de mooie Clara met Giorgio zal inderdaad in de goegemeente niet goed gevallen zijn, als er al over gesproken werd. Ook de doodzieke, vel-over-been-magere en afstotelijke Fosca schrikt niet terug voor een "affaire" met diezelfde Giorgio, zonder veel acht te slaan op haar neef, die verondersteld wordt haar eer te bewaken. Dat gaat gepaard met heel wat hartstochtelijke brieven, gekmakende wanhoop en een zo overweldigende liefde dat de arme vrouw ervan flauwvalt.
De zeden van de tijd doen de wenkbrauwen geamuseerd optrekken tijdens het lezen van Fosca. Zichzelf lichamelijk ziek maken door simpelweg lief te hebben, het is niet meer van deze tijd. Met net geen 225 pagina's biedt Fosca een wonderlijke blik op de geschiedenis, maar nóg meer pathetische hartenkreten zouden wellicht wat te veel van het goede zijn.
Fosca van Iginio Ugo Tarchetti - oorspronkelijke titel Fosca - verscheen bij Athenaeum-Polak & Van Gennep in 2014, vertaald uit het Italiaans door Yond Boeke en Patty Krone.
231 blz, isbn 9789025304102
Geen opmerkingen:
Een reactie posten