***
Na een tien jaar lange belegering van Troje, die slechts dankzij een list ten einde is gekomen (zie deel 1 van Mijn naam is niemand), neemt Odysseus, de aanvoerder van de Griekse strijders, zich voor recht naar huis terug te varen. Helaas: de winden, Posseidon, een cycloop en nog een pak andere sirenes zijn hem niet gunstig gezind. Het duurt twintig jaar voor Odysseus weer voet aan wal zet op zijn eigen Ithaca. En ook daar wacht hem nog een strijd: de plaatselijke edelen dingen naar de hand van zijn vrouw Penelope terwijl ze zich tegoed doen aan zijn veestapel en wijnkelder.
Het verhaal komt wellicht bekend voor: het is de Odyssee van Homeros, het klassieke epos dat begint met de woorden "Bezing mij, o Muze, de vindingrijke man, die zeer veel rondzwierf, nadat hij de heilige stede van Troje verwoest had". Die letterlijke vertaling krijgen we hier niet te lezen, want de Italiaanse sterauteur/archeoloog Valerio Massimo Manfredi bewerkte de tekst tot iets dat de doorsnee moderne mens beter kan verwerken. In romanstijl dus, en niet in verzen. Tegelijk houdt hij vast aan de oorspronkelijke inhoud, compleet met smachtende beden tot beschermgodin Athene, diepe gewetenscrisissen en een tochtje tot net voorbij de poorten van de Hades. Het wapengekletter is dan weer minder prominent aanwezig dan in het eerste deel, De eed van Odysseus. Als kers op de taart breit Manfredi er nog een extra episode aan vast: Homeros voorspelde nog een tweede odyssee, deze keer over land. Maar dat gedicht is nooit teruggevonden. Het heeft Manfredi niet kunnen tegenhouden.
Je moet wat moeite doen om al die lange uitweidingen en uitgebreide omschrijvingen uit te zitten, maar dit is onmiskenbaar zowat de grootste klassieker uit de Westerse geschiedenis. En hé, gelijk welke opoffering is niets in vergelijking met wat Odysseus heeft moeten doorstaan.
... en de godin gaf mij inspiratie, daar ben ik zeker van: 'Je vraagt me naar mijn naam? Die zal ik je zeggen: mijn naam is Niemand. Iedereen noemt mij Niemand.'
Het verhaal komt wellicht bekend voor: het is de Odyssee van Homeros, het klassieke epos dat begint met de woorden "Bezing mij, o Muze, de vindingrijke man, die zeer veel rondzwierf, nadat hij de heilige stede van Troje verwoest had". Die letterlijke vertaling krijgen we hier niet te lezen, want de Italiaanse sterauteur/archeoloog Valerio Massimo Manfredi bewerkte de tekst tot iets dat de doorsnee moderne mens beter kan verwerken. In romanstijl dus, en niet in verzen. Tegelijk houdt hij vast aan de oorspronkelijke inhoud, compleet met smachtende beden tot beschermgodin Athene, diepe gewetenscrisissen en een tochtje tot net voorbij de poorten van de Hades. Het wapengekletter is dan weer minder prominent aanwezig dan in het eerste deel, De eed van Odysseus. Als kers op de taart breit Manfredi er nog een extra episode aan vast: Homeros voorspelde nog een tweede odyssee, deze keer over land. Maar dat gedicht is nooit teruggevonden. Het heeft Manfredi niet kunnen tegenhouden.
Je moet wat moeite doen om al die lange uitweidingen en uitgebreide omschrijvingen uit te zitten, maar dit is onmiskenbaar zowat de grootste klassieker uit de Westerse geschiedenis. En hé, gelijk welke opoffering is niets in vergelijking met wat Odysseus heeft moeten doorstaan.
Mijn naam is niemand. De thuiskomst van Valerio Massimo Manfredi - oorspronkelijke titel Il mio nome è Nessuno. Il ritorno - verscheen bij Athenaeum-Polak & Van Gennep in 2014, vertaald uit het Italiaans door Jan van Geldrop.
376 blz, isbn 9789025304638
Geen opmerkingen:
Een reactie posten