Pagina's

27 juli 2017

Jos Pierreux - Voldaan



*

Ik had beter moeten weten, maar ik liet me doen door het onderschrift 'roman' op de voorkant en de ietwat chiquere vormgeving die een lederen portefeuille moet voorstellen. Plus het feit dat het toch alweer dertien jaar geleden is dat ik Pierreux's retteketet Mariëtte niet zo positief ontving. Een mens kan tien, twaalf boeken en een paar Hercule Poirot-nominaties later tenslotte zijn leven gebeterd hebben, toch?

Het idee was goed. Een man stelt vast dat zijn rekeningen voor hem betaald worden. Dat zou voor velen goed nieuws zijn, maar niet voor Klaas. Hij vreest dat iemand hem een tegenprestatie zal vragen, wat zijn carrière als bankier op de helling zou kunnen zetten. De plot is goed gevonden, toegegeven, maar tegen dat het zover is zijn er vooral tenenkrommende dialogen en flauwe, clichématige figuren voorbijgekomen. Zo is het een raadsel waarom een helderziende Klaas nog even komt waarschuwen. En dan zijn er nog een pak personages die volstrekt overbodig zijn. Een meisje dat Klaas een lift geeft in haar tractor: meer dan wat gezwets komt er niet uit. Of een psycholoog die niet veel te vertellen heeft. Of een detective die...

Dat zou je allemaal met een beetje goede wil couleur locale kunnen noemen. Erger is dat Klaas zelf niet veel beter uit de verf komt. Verder dan wat ballonnetjes over zijn achtergrond - een geadopteerde Roemeen - en zijn ongelukkige voornaam, Bella, komt het niet. Diezelfde Bella presteert het zelfs een privédetective tegen te spreken over diens cynische houding tegenover vrouwen. Dat is dan de Klaas die zelf enkele hoofdstukken eerder heeft gezegd: 'Er zijn vrouwen die toegeven dat ze geen geld kunnen beheren, de anderen liegen'. Troost u, dames, u bent niet de enigen die Bella - of Pierreux - vlotjes schoffeert.
Zigeuners en Marokkanen passen niet bij elkaar. Niet in een wereld die zijn afval sorteert. Bovenal is er die eeuwige vete wie van beiden zich de keizer van het gediscrimineerd worden mag noemen. Met dank aan Hitler's (sic) nazi-Duitse concentratiekampen hebben zigeuners in die strijd een streepje voor.
Maar de Marokkanen knabbelden aan hun achterstand.
Het idee was goed, laten we het daarbij houden. Maar dat goede idee had dan wel beter verdiend dan clichématige personages, ongerijmde karakterwendingen, onmogelijke dialogen en een verhaallijn die nergens over gaat. Ik had het niet durven dromen, maar die Mariëtte was nog zo slecht niet.

Voldaan van Jos Pierreux verscheen bij Uitgeverij Vrijdag in 2015.
181 blz, isbn 9789460013522

Geen opmerkingen: