Pagina's

1 november 2017

Jean Echenoz - De spionne



***

Ik ben al een tijdje verloren Echenoz-tijd aan het inhalen. Uitgeverij De Geus publiceerde al meerdere van zijn romans, maar tot voor kort had ik daar niet veel aandacht aan besteed. Nochtans zijn het aangename boekjes, geschreven in een typische stijl. Vooral een aantal biografieën over min of meer vergeten helden is het lezen waard: Hardlopen over Emil Zátopek, Ravel en Flitsen over de uitvinder Tesla.

Echenoz' laatste wapenfeit is De spionne, iets helemaal anders dan we van hem gewoon zijn. Om te beginnen telt het boek twee of drie maal zoveel pagina's. En hoewel eerdere werken ook eerder luchtig van toon zijn, gaat Echenoz nu resoluut voor de humor. Een parodie, aangevuld met een stevige portie kolder.

De spionne uit de titel weet niet eens dat ze tot spionne voorbestemd is, tot ze van straat wordt geplukt door een Franse bijna-gepensioneerde kolonel van de geheime dienst. Hij ziet in haar een geschikte agente om Noord-Korea binnen te dringen en enkele geheimen te ontfutselen. Alleen moet ze eerst nog wat murw worden gemaakt, en daar komt een aantal amateur-misdadigers bij kijken.

Wat volgt heeft veel weg van een deurenkomedie. Een beperkt aantal personages vormt een amalgaam van relaties. Een ooit-populaire liedjesschrijver, een ex-bankovervaller, een stel amateuristische boeven én hun vrouwen blijken allemaal op een of andere manier met elkaar in verbinding te staan.  De verbanden beginnen uit te kristalliseren wanneer de feitelijke missie in Noord-Korea eraan komt. Ook die verloopt niet zonder slag of stoot.

De stijl van Echenoz blijft overeind, maar verder is niets wat het lijkt in deze verrassende, humoristische roman.

De spionne van Jean Echenoz - originele titel Envoyée spéciale - verscheen bij De Geus in 2017, vertaald uit het Frans door Reintje Ghoos en Jan Pieter van der Sterre.
284 blz, isbn 9789044536324